Tadeusz Ślusarski i Władysław Komar zginęli w tragicznym wypadku 17 sierpnia 1998 roku. Ich auto zderzyło się z pojazdem innego sportowca

Tadeusz Ślusarski - olimpijski medalista z Montrealu i Moskwy, urodzony w Żarach lekkoatleta oraz jego przyjaciel Władysłąw Komar - równie utytułowany sportowiec i olimpijczyk, zginęli jednego dnia. 17 sierpnia 1998 wracali z memoriału w Międzyzdrojach. Pech chciał, że na drodze między Przybiernowem a Brzozowem w powiecie goleniowskim, ich samochód zderzył się z niewiadomych przyczyn z drugim autem. Jak się okazało, drugim pojazdem kierował inny sportowiec - Jarosław Marzec. Cała trójka zginęła. Komar i Ślusarski zostali pochowani na Powązkach w Warszawie. O Tadeuszu Ślusarskim w Żarach wciąż się pamięta. Memoriał imienia znanego tyczkarza przez lata wzbudza emocje wśród mieszkańców.

Ślusarz albo Siwy, tak wołali do niego kumple, dla innych był po prostu Tadkiem. Urodził się w 19 maja 1950 roku. Gdyby nie tragiczny wypadek, skończyłyby 72 lat. Kochał sport i od najmłodszych lat garnął się do niego. Niewykluczone, że miał to po swojej mamie Cecylii, która w jednym z wywiadów opowiadała, że jako dziecko, sama była niezwykle zwinna i lubiła wspinać się po drzewach.

Mały Tadzio, bo takim zawsze był dla swojej mamy, sam był żywym dzieckiem i wszędzie było go pełno. Chodził najpierw do szkoły podstawowej nr 3, potem do żarskiej samochodówki. W gablocie z wynikami sportowymi uczniów, większość informacji dotyczyła właśnie Ślusarskiego. Ale nie od razu chwyci za tyczkę. Zaczynał od piłki ręcznej. A przygodę z tyczką zaczął dzięki trenerowi Grzegorzowi Kurkiewiczowi. Jak wspominał kilka lat temu sam Kurkiewicz, Ślusarski nie od razu był skory do ćwiczeń.

- Najpierw musiałem go trochę zmusić, by w ogóle rozpoczął treningi. Konieczne było nawet małe użycie siły, ot, jakiś tam klaps. Ale jak już zaczął, to nie było mocnych - opowiadał Kurkiewicz. - Dziś już nie ma takich zawodników. W tamtych czasach nie było też takich imprez, jak mistrzostwa juniorów, halowe czy inne. Gdyby Tadek trenował dziś, przy takich możliwościach, jakie mają sportowcy, to byłyby rekordzistą świata. A on zaczął od metalowej tyczki i skakał na piasek. Dziś zawodnicy mają po 30-40 tyczek, a i to czasem za mało. Tadek wyróżniał się wszystkim, byłem z niego dumny. Angażował się maksymalnie w to, co robił. Nigdy nigdzie nie nawalił, nie opuszczał treningów.

W Otwocku, w którym Tadeusz Ślusarski mieszkał i pracował, jako nauczyciel i trener, powstał wspaniały mural upamiętniający postać słynnego tyczkarza.