Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Helena Grossówna była gwiazdą przedwojennego kina. Podczas wojny odgrywała jedną z najważniejszych ról w swoim życiu

Monika Zaganiaczyk
Monika Zaganiaczyk
Helena Grossówna przed wojną błyszczała na ekranie, a w jej czasie była bohaterką polskiego podziemia.
Helena Grossówna przed wojną błyszczała na ekranie, a w jej czasie była bohaterką polskiego podziemia. Narodowe Archiwum Cyfrowe
Była jedną z najjaśniejszych gwiazd przedwojennego kina. Grała między innymi u boku Eugeniusza Bodo czy Adolfa Dymszy. Fani pokochali ją za wyjątkową urodę i dobro, które od niej biło. Karierę Heleny Grossówny- na jakiś czas- przerwała wojna. Odgrywała ona jednak w tym czasie jedną z najważniejszych ról w swoim życiu - pomagała walczącym w Powstaniu Warszawskim.

Spis treści

Lata 30. XX wieku bez wątpienia należały właśnie do niej. Miłośnicy kina przedwojennego z pewnością kojarzą Helenę Grossównę m.in. z ról tancerki w „Kochaj tylko mnie", pokojówki w „Dodek na froncie" czy Helenki w „Zapomnianej melodii". Grała u boku najbardziej znanych aktorów, między innymi Eugeniusza Bodo, Adolfa Dymszy czy Aleksandra Żabczyńskiego. Przez cztery lata zagrała w kilkunastu filmach, a jej wspaniałą passę brutalne przerwała wojna. W 1939 roku odegrała jednak inną, bardzo ważną rolę.

Poznajcie jej historię.

Helena Grossówna: dzieciństwo i początki kariery

Helena Grossówna urodziła się 25 listopada 1904 r. w Toruniu. Jej rodzicami był Niemiec Leonard Gross i Polka Waleria z Winiawskich. Matka przyszłej aktorki, zanim wyszła za Grossa, była w związku małżeńskim, z którego wydała na świat dwie córki. Z ojcem Heleny związała się, kiedy zmarł jej pierwszy mąż. Z drugiego małżeństwa na świat, poza Heleną, przyszedł jeszcze syn Bronek.

Wkrótce Waleria z Winiawskich po raz drugi owdowiała, pozostając z czwórką dzieci. 15-letnia Helena, by pomóc matce, zatrudniła się w charakterze uczennicy w sklepie z konfekcją męską. Marzyła o tym, by śpiewać, tańczyć i być aktorką.

Na początku lat 20. Helena Grossówna została chórzystką w teatrze, jednocześnie zapisując się na roczny kurs tańca. Po maturze podjęła pracę w sklepie, by móc opłacić kolejne lekcje tańca. W 1926 roku była już absolwentką szkoły baletowej przy Teatrze Miejskim.

Dwa lata później - w 1928 roku - Grossówna została żoną sekretarza teatru w Toruniu Jana Gierszala, z którym wyjechała na rok do Paryża. We Francji pobierała kolejne lekcje baletowe, a po powrocie do kraju, gdzie gała między innymi w Teatrze Polskim w Poznaniu oraz Teatrze Miejskim i Teatrze Wielkim w Toruniu. W 1935 roku zamieszkała w stolicy, grając na deskach najbardziej znanych teatrów.

Grossówna gwiazdą przedwojennego filmu

Choć występowanie na scenie było dla młodej i ślicznej aktorki spełnieniem marzeń, prawdziwą popularność przyniosły jej role filmowe. Przez zaledwie cztery lata, od 1935 roku do wybuchu II wojny światowej, Helena Grossówna zagrała w kilkunastu filmach, zdobywając serca kinomaniaków. Pomimo tego, że nie miała wykształcenia aktorskiego, potrafiła wczuć się w każdą rolę. Łączenie pracy w teatrze i na planach filmowych nie było łatwe.

O szóstej już wychodziłam z domu do atelier, o ósmej zaczynaliśmy. Przerwa była o dwunastej i wtedy chodziłam do teatru na próby, jeśli były. O drugiej wracałam do atelier i kręciłam do szóstej, a o siódmej już mieliśmy pierwszy spektakl w teatrze, drugi o wpół do dziewiątej. I to był cały dzień. Mieszkałam niedaleko, więc o północy byłam już w domu, kąpiel i spać - mówiła po latach w jednym z wywiadów

W 1940 roku miała wyruszyć w podróż po Stanach Zjednoczonych, by występować dla tamtejszej Polonii. Miała już kupiony bilet, kiedy wszystkie plany brutalnie przerwała wojna.

Helena Grossówna bohaterką podziemia

Po 1 września 1939 roku aktorka prowadziła na warszawskim Targówku kuchnię z posiłkami dla obrońców miasta. Z jednej strony występowała w jawnych teatrach, z drugiej aktywnie angażowała się w działalność konspiracyjną. Była łączniczką na odcinkach Warszawa–Brześć i Warszawa–Baranowicze.

Kiedy wybuchło Powstanie Warszawskie, Helena Grossówna była komendantką grupy kobiecej w batalionie „Sokół", przyjmując pseudonim „Bystra". Pół roku spędziła w obozie jenieckim w Oberlangen.

Po latach aktorka nie wspominała o swojej działalności w czasie wojny. Swojemu jedynemu synowi Michałowi Cieślińskiemu opowiadała, że w czasie Powstania „latała z torbą". O tym, że jego mama przez całą okupację była w jednej ze specjalnych komórek informacyjnych AK dowiedział się dopiero w Szwecji od jej dawnego dowódcy.

Po zakończeniu wojny Helena Grossówna dalej grała, jednak nie otrzymała już żadnej roli, dzięki której wróciłby jej dawny blask. Po wojnie powtórnie wyszła za mąż za Tadeusza Cieślińskiego, który znajdował się w gronie wyzwalających Stalag VI C Oberlangen żołnierzy generała Stanisława Maczka.

Jednym z najbardziej znanych powojennych filmów, w których zagrała był „O dwóch takich, co ukradli księżyc”. Aktorka przeszła na emeryturę w 1965 roku, tuż po tym, jak świętowała 40-lecie działalności artystycznej. Helena Grossówna zmarła w 1994 roku w Warszawie, przeżywszy blisko 90 lat.

od 7 lat
Wideo

Zmarł wybitny poeta Ernest Bryll

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera

Materiał oryginalny: Helena Grossówna była gwiazdą przedwojennego kina. Podczas wojny odgrywała jedną z najważniejszych ról w swoim życiu - Telemagazyn

Wróć na zary.naszemiasto.pl Nasze Miasto